With a big kiss from Temba

A once in a lifetime experience! Dat kan ik met zekerheid zeggen over vandaag. Maar of woorden en foto's genoeg zullen zijn om dat te beschrijven . . .


Vorige week woensdag, 21 maart, was het hier een officiële feestdag. Op "Human Rights Day" (bij ons op 10 december) wordt het bloedbad in Sharpeville van 21 maart 1960 herdacht in Zuid-Afrika als gevolg van protest tegen het Apartheids-regime.
Ondanks de feestdag werd er die dag toch gewerkt, waardoor Tanya en ik vandaag de dag vrij kregen om naar Elephant Sanctuary in Hartbeespoort te gaan. Iets wat zeker op mijn verlanglijstje stond om hier te doen.

En eindelijk de kans eens iets (van dichtbij) zien!
Om 7u00 kwamen Tanya en Luke mij ophalen en reden we richting Hartbeespoort. We moesten daar namelijk om 8u00 stipt zijn.
Eens aangekomen, en na het aanmelden bij de receptie, hadden we nog tijd over voor een koffie. Daarna maakten we kennis met Khumba, Amarula & Temba., de drie olifanten waar we de rest van de voormiddag zouden doorbrengen.

Aangezien de dag voor hun ook begon, moesten ze natuurlijk geborsteld worden. Dit werd aan ons overgelaten en zo kregen we een eerste kans om ze van dichtbij te zien. Na het borstelen en heeeeeeel wat foto's, gingen we op wandel met hun "Trunk in Hand" en leerden we de olifanten wat beter kennen. We kregen de kans om we eten te geven en nog wat les over de anatomie van de olifant.

Ik met Tanya, Luke & Temba

Interacting with Temba

 Om ons bezoek af te sluiten kregen we natuurlijk een kus, van Temba !

Kiss from Temba

 Na ons bezoek aan de Elephant Sanctuary zochten we nog een gezellig plaatsje om te gaan eten. Zo kwamen we bij de (Dutch) Windmill Restaurant terecht waar we een heerlijke lunch hadden. Daarna vertrokken we terug naar kantoor om nog wat administratie te vervolledigen.

Vandaag was een belevenis op zich moet ik zeggen! Maar met niet genoeg woorden te omschrijven, dus hopelijk geven de foto's op Picasa al een beter idee. 



Weetjes:
- Een olifant heeft maar 4 tanden en deze worden 5 keer in hun leven gewisseld (ze hebben dus zes keer in hun leven een nieuwe set tanden);
- Een zwangerschap duurt 22 maanden;
- Een olifant loopt eigenlijk op de "tippen van zijn tenen" door de bouw van de poten, hierdoor wordt het geluid van de stappen eigenlijk gedempt;
- Een kudde olifanten wordt geleid door het oudste vrouwtje van de kudde (Matriarch).

Update

Gezien ik de laatste weken meer zonder internet dan met internet gezeten heb, slaagde ik er niet echt in iets nieuws op mijn blog te posten. Daarnaast ben ik sinds mijn laatste post hier op mijn blog ook niet echt meer buiten geweest, aangezien ik niet alleen weg mag en afhankelijk ben van meneer Rabie. Het zorgt dan ook wel voor de nodige frustratie met momenten, dat opgesloten zitten. Want zo voelt het toch, ook al heb ik alle begrip voor de redenen rond veiligheid, het is niet echt gemakkelijk.
Als er iets is wat ik daaruit geleerd heb, is het wel dat wij als Belgen, en eigenlijk als Europeanen, niet horen te klagen met de vrijheid van leven die wij hebben. En dat we blij mogen zijn dat we niet met muren rond onze huizen en onder continue beveiliging moeten leven.

Blijkbaar drongen de redenen van mijn frustraties hier pas deze week door. Het feit dat ik hier binnen een kleine maand vertrek, bleek sneller te zijn dan gedacht. Ze dachten hier blijkbaar dat ik nog langer bleef, al snap ik niet goed hoe dat misverstand er kan zijn, aangezien zelfs mijn vertrek in de agenda staat ingepland! Maar het zorgde er wel voor dat er werd gezocht naar nog enkele dingen die ik kon doen tijdens mijn resterende weekends hier. Dus afwachten wat de komende weken mij brengen!

Na een eerste poging vorige week, slaagden we er vandaag wel in om naar de Cradle of Humankind in Maropeng te gaan. Vorige week bleken we te laat te zijn, maar genoten we toch van het uitzicht vanaf het hotel waar we iets hebben gegeten.

Gezien de afstanden dat we hier afleggen voor afspraken van het kantoor, heb ik altijd mijn fototoestel bij. Je weet maar nooit wat we onderweg tegenkomen, naast de gebruikelijke (spring)bokken en zebra's. Of dat de gelegenheid zich voordoet om mooie foto's te nemen. Daar probeer ik dan ook gretig gebruik van te maken en van iedere rit geniet ik van de omgeving waar we doorrijden. De natuur hier blijft voor mij iedere keer opnieuw prachtig om te zien, of we de weg nu al hebben gedaan of niet.

De Cradle of Humankind behoort tot het werelderfgoed en wordt beschouwd als de plaats van herkomst van de mensheid. In de Sterkfontein grotten werden fossielen teruggevonden, maar ook "Mrs. Ples" . In het museum staat dit dan ook centraal, naast de evolutieleer van Darwin. Want het is Darwin en zijn theorieen die de tocht door het museum beginnen.

En dit heeft best wel wat kritiek. Bij de personen die ik tot nu toe heb ontmoet, staat de Bijbel heel centraal. Zodanig dat voor velen van hen de evolutietheorie en alles rond het ontstaan van de wereld en mensheid volgens de wetenschap, in strijd is met de Bijbel en dus ook niet waar is. Het wilt wel niet zeggen dat ze niet open staan voor de wetenschap, zolang dat de Bijbel (scheppingsverhaal) maar niet ter zijde wordt gelaten. Mensen als Stephen Hawking zijn dan ook niet de meest geliefde personen hier heb ik al ondervonden. Maar het zorgt wel voor mooie gespreksonderwerpen van tijd tot tijd.

Mrs Ples

Welcome to the South African skies!

Het was dan toch gelukt!

Met wat zoeken en dankzij Wil, slaagde ik erin om in Brits te gaan vliegen. De voorzitter van de club, Pieter Oosthuizen, kwam mij 's morgens ophalen, hij was ook instructeur van dienst die dag.
Zo vertrokken we rond half 10 naar Brits Flying Club. Eens daar aangekomen maakte ik kennis met de paar leden die daar aanwezig waren (ter zijde, de club is zeer klein, als ik mij niet vergis rond de 15 leden...), waarna de poorten opengingen van de hangar.

De vloot, wel inventief om plaats te benutten...
ZS-GUR is de ka-7 waar ik mee kon vliegen.

De dagelijkse routine van checks en dergelijke werden uitgevoerd en Elise (een Deense uitwisselings-studente) legde mij uit hoe een dag daar verliep. Praktisch hetzelfde als bij ons, alleen veel rustiger! De eerste start was rond 12u00.

Sleper van dienst.

Rond die tijd kwam ook Andrew aan. Hij was voor zijn werk een week in de buurt van Johannesburg vanuit Engeland, maar moest ook de kans vinden om toch 1 keer te vliegen nu hij hier was. Hij ging later in de namiddag op pas met de Blanik. Andrew zelf zei mij dat hij al een aantal jaar vliegt en zijn eigen toestel is een ASW-20. Hij vliegt nabij Stattford en vertelde ons dat ze daar, naast hun Pawnee als sleper, slepen met een Tigermoth.

Rond een uur of drie was het dan aan mij met de ka-7. Pieter was mijn 'instructeur' van dienst, legde mij uit hoe de sleep verliep en zei dat het voor de rest maar aan mij was. And so we went off! Het eerste wat Pieter zei zodra we loskoppelden van de sleper was: "Welcome to the South African skies!" De eerste pomp was een feit en zo vertrokken we voor, wat bleek, een anderhalf uur durende vlucht.

Samen met de Stemme in een pomp 

Op de terugweg

Het einde van een prachtige vliegdag

Baie Dankie!!!

Vlucht OLC