Zoals beloofd

De video van mijn bezoekje aan het Cheetah Centre

Back home

Mijn laatste week in Zuid-Afrika verliep eigenlijk vrij druk. Op het kantoor was het met momenten vrij hectisch en het gaf mij ook de gelegenheid om nog een paar dingen bij te leren. Daarnaast kreeg ik ook niet de kans om te moeten nadenken over terug naar huis te komen. Wat eigenlijk wel best goed was. En zo was er ook geen mogelijkheid om mij te vervelen de laatste dagen!

Als afsluiter nam Tanya mij nog mee naar een klein gezellig plaatsje om iets te gaan eten. Ik moest toch een mooie afsluiter hebben vond ze. En dat had ik echt wel!

Luke, Tanya haar vijfjarig zoontje, kwam woensdagavond afscheid nemen, met de nodige souvenirs als aandenken aan hem. Van mij kreeg hij de dvd van Alvin & the Chipmunks 3, die blijkbaar dezelfde avond nog helemaal werd uitgekeken.
Ook van meneer Rabie nam ik woensdagavond al afscheid, want wegens de drukte op het kantoor zou hij mij niet naar de luchthaven kunnen brengen en zou ik hem dus ook niet meer zien donderdag. Tanya zou mij dus brengen.

En dan was het donderdagochtend. Mijn valies en alles gepakt, niks achtergelaten... Tijd om te vertrekken dus richting luchthaven. Ik verliet Pretoria in de gietende regen...
Na het afscheid aan de luchthaven met de nodige knuffels, begaf ik mij weer eens richting incheck-balie. Dit keer om naar huis te gaan.

Ik moest mij nog een uur of vier bezighouden in de terminal, maar deze was zo groot, dat die tijd toch vrij vlot voorbij ging. En dan was het 19u20, het tijdstip van vertrek voor een elf uur durende vlucht richting Londen, Heathrow.  Eens daar aangekomen zou ik een aansluiting hebben richting Amsterdam, Schiphol.

Vol verbazing kwam ik vrijdagochtend aan met stralende zon in Londen, maar die vreugde voor mooi weer was van korte duur. Uiteraard zou ik snel kennis maken met de regen in Europa, eens geland in Schiphol.
Het weerzien met de mama en papa verliep vrij emotioneel, maar ik was blij eindelijk terug thuis te zijn!

Dit zal waarschijnlijk mijn laatste bericht op mijn blog zijn. Na elf weken in Zuid-Afrika is mijn stage afgelopen, samen met een unieke ervaring waar ik ontzettend veel uit heb geleerd. Niet enkel op gebied van stage, maar ook op gebied van leven, cultuur, over mijzelf,... Ik kan zeggen dat ik toch wel met een andere kijk tegenover het leven sta dan voordien.
Ik neem na deze elf weken niet enkel een aantal prachtige ervaringen mee in mijn hart, maar ook een aantal personen die ik gedurende mijn verblijf daar heb leren kennen.

Ik wil in de eerste plaats hiervoor dan ook de heer Rabie bedanken voor de leerrijke ervaring die hij mij heeft meegegeven, de kans om een ander rechtssysteem te leren kennen en de mogelijkheid om bij hem te kunnen verblijven.
Uiteraard wil ik ook de KHLim en mijn docenten bedanken voor de mogelijkheid die ze mij hebben geboden om deze ervaring te kunnen verwezenlijken, zonder hun steun hierin had ik dit nooit kunnen doen.
Mama en papa, Bedankt voor de kans en vooral de steun en het achter mij staan gedurende de hele periode!
Ik wil iedereen bedanken voor de berichtjes en de steun gedurende die 11 weken in Zuid-Afrika, het hielp mij echt wel doorheen de moeilijke momenten daar.

Ik hoop dat iedereen met plezier mijn blog heeft kunnen volgen en mijn gebeurtenissen aan de andere kant van de wereld met plezier gevolgd heeft.
Misschien was mijn schrijfstijl niet altijd even perfect, maar wat ik heb neergeschreven kwam dan ook onmiddellijk uit mijn gevoel, wat ik persoonlijk wel belangrijk vond.

Baie Baie Dankie!

My last South African weekend

Mijn laatste volledige week in Zuid-Afrika zit er bijna op... Donderdagavond vertrekt mijn vliegtuig terug richting Belgie, dus het aftellen is nu wel serieus begonnen.

Afgelopen week moesten we naar de Labour Court in Johannesburg in verband met wat administratie. Het gaf mij de kans om kennis te maken met de werking van dit alles, en ik moet zeggen: Uitermate interessant om te zien! En uiteraard zag ik hierdoor toch ook een heel klein stukje van de stad Johannesburg.
Aangezien ik mijn fototoestel altijd en overal bij me heb, maak ik dan ook gretig gebruik van de gelegenheden die zich voordoen om enkele foto's te nemen.

Op de terugweg, met Pretoria op de achtergrond.

En dan was de vraag natuurlijk wat ik in mijn laatste weekend in Zuid-Afrika zou doen... Ik was erin geslaagd om met Pieter terug een afspraak te maken om te gaan zweefvliegen in Brits. Voor mij dus eigenlijk de ideale afsluiter van mijn verblijf hier.

Het was afwachten wat het weer ons zou brengen, maar met goede moed ging ik vrijdag slapen (het was niet bepaald goed weer) en dit loonde! Ik stond op met volle zon en voor het eerst deze week voelde het terug wat warm aan. Ja, zelfs bij 20 graden is het hier koud... En zoals ze hier zeggen is dit echt wel het begin van de winter...

Pieter kwam mij rond 9u30 ophalen en tegen 13u00 - 13u30 was alles klaar voor vertrek met twee ka7's en een Blanik. Robert en Maurice vertrokken met de eerste ka7 voor wat later een goede twee uur durende vlucht bleek.

Daarna vertrokken Pieter en ik voor een drie kwartier durende vlucht. Ik was namelijk niet de enige die zou vliegen dus...

Maar weer heb ik van iedere minuut van de vlucht genoten. De omgeving van het vliegveld verkennend, maar vooral de interessante weersomstandigheden hier in Zuid-Afrika.

OLC: http://www.onlinecontest.org/olc-2.0/gliding/flightinfo.html?flightId=-1302786975

Ondanks het begin van de winter hier, moet ik toch zeggen dat ik desondanks voor de eerste keer gedurende heel mijn verblijf mooi verbrand was!

Maar ik kon mijn laatste weekend op geen betere manier doorbrengen dan met een mooie vlucht! 

Ik heb twee prachtige dagen op dit vliegveld kunnen doorbrengen en heel wat toffe mensen leren kennen die ik zeker niet zal vergeten.

Vandaag gingen we lunchen in de Spur, een gebruikelijk steakhouse hier. Na een goede lunch gingen we nog eventjes naar de Union Buildings. Ik kon namelijk niet naar huis vertrekken zonder hier foto's van te hebben vond ik en gelukkig beaamde meneer Rabie dit. 

Mijn laatste weekend hier zit er bijna op, dus mijn blog zal ook stilletjesaan tot een einde komen.

Mijn stage zal nog duren tot de dag dat ik vertrek, en het ziet er toch een redelijk gevulde agenda uit. Tijd om mij te vervelen zal ik niet hebben denk ik, maar des te beter!

Cheetah Centre

Een mooie afsluiter van het weekend vandaag.
Ik had voor mezelf een tour geboekt bij het Ann van Dyk Cheetah Centre. Naast de olifanten en de leeuwen, wou ik toch ook graag wat cheetah's van dichtbij zien!

Dus zo vertrok ik deze morgen rond 7u00 richting Hartbeespoort, genietend van het uitzicht van en over Magaliesberg met de zon die net opgekomen was. Ik kon zelfs nog de maan zien ondergaan juist boven de kam van de "berg"! (Spijtig genoeg geen kans voor foto's...)

Het Ann van Dyk Cheetah Centre is vernoemd naar de stichtster van dit centrum opgericht in 1971. Het is opgericht met het doel om cheetah's, wild dogs en andere bedreigde wilde diersoorten een kans op overleven te bieden. Met andere woorden dat het niet tot een uitsterven komt van deze diersoorten.
Dit proberen ze onder andere via het centrum te bereiken, maar ze proberen ook te onderwijzen. Wat betreft kinderen zullen ze op vrijwillige basis naar de school toe gaan met een van hun ambassadeur-cheetah's. Ze zullen de kinderen onderwijzen over deze dieren en de foute redeneringen die men heeft over hun weerleggen. Dit met de hoop dat iedereen die dit heeft gehoord, het zelf zal doorvertellen en dat deze diersoorten van uitsterven kunnen worden gered.
Daarnaast vangen ze ook gewonde dieren op (in de mate van het mogelijke) . Zo waren er ooievaars die niet meer konden vliegen omdat ze getroffen waren door een hagelstorm, roofvogels die vergiftigd waren of bij het neerschieten geraakt waren in hun vleugel (boeren vinden dit een bedreiging),...

Als eerste op het programma stond de Cheetah Run. We kregen de kans om de kunst van het lopen van (drie) cheetah's te zien. Met andere woorden, de snelheid die ze verkrijgen in een paar seconden tijd. Het was onmogelijk om hiervan foto's te maken (met mijn camera) en ik heb geprobeerd er eentje te filmen, maar ik moet nog uitvinden of dit echt wel goed gelukt is. Zo ja, dan komt het hier zeker nog te staan!
Ik heb het dan ook bij die ene poging gelaten en genoten van de vinnigheid van de twee andere cheetah's. Ongelooflijk om te zien, en weer was dit alles met geen woorden te beschrijven. Alleszins anders dan op tv-beelden!
Hun prachtige staart dient ervoor dat ze hun evenwicht behouden bij het maken van een (90º) bocht. Draaien ze naar rechts, gaat hun staart naar links, draaien ze naar links, gaat hun staart naar rechts. (Je kunt al raden waar ik onmiddellijk moest aan denken toen ik dit hoorde...)

Daarna maakten we kennis met Jedi (ja, zoals in Star Wars). Jedi is een Anatolian Shepherd. En achter het houden van deze prachtige, lieve hond schuilt een heel project. Jedi is namelijk niet zo lief zoals hij lijkt. Anatolian Shepherds staan bekend om het beschermen van kuddes, het vee dat een boer houdt. Wanneer er jagers (leeuwen, luipaarden, vossen,...) achter de kudde aankomen voor een lekker maal, zal deze hond zijn kudde beschermen. Door middel van het blaffen zal hij deze meestal al wegjagen, maar als het moet zal hij ook de strijd aangaan. Er werd zelfs gezegd dat er rapporten bestaan waarin deze hond een luipaard gedood heeft. De reden waarom ze zo beschermend zijn is dat ze opgegroeid zijn met de kudde die ze beschermen. Van kleinsaf aan zal de hond bij zijn kudde blijven en beschermen, het is dan ook geen huisdier dat in huis komt. Jedi leeft samen met twee geitjes en blijkbaar voelt hij zich ook een.
Het project hierachter is dat ze boeren proberen te overtuigen zo'n honden in hun bezit te nemen. Zo beschermen ze niet enkel hun vee, maar wordt ook de jager in kwestie beschermd (en niet doodgeschoten of vergiftigd,...).

Van Jedi gingen we naar een van de ambassadeurs van het Cheetah Centre. Spijtig genoeg ben ik zijn naam vergeten, maar ik heb gemerkt dat veel dieren naar bekende personen (de bruine hyena's waren vernoemd naar Claudia Schiffer en Barbara Streisand) of filmpersonages (twee wilde cheetah's noemden Legolas en Aragorn) genoemd zijn, dus dit zal er ook wel eentje geweest zijn. Na wat uitleg over de cheetah op zich, kregen we ook weer de kans om hem van dichtbij te aanschouwen. Hij was koppig, maar schattig!

De zwarte strepen vanaf zijn ogen rond zijn neus zijn eigenlijk een soort van zonnebril. Het geeft hun de mogelijkheid om ook overdag te jagen.

Hierna gingen we op onze kleine safari. Eerst maakten we nog kennis met de Honeybadgers. Schattige dieren, maar niet zo schattig als je hoort tot wat ze instaat zijn. Zelfs leeuwen, luipaarden,... zijn er bang van! Wanneer ze bij het doden van een slang het gif op hun krijgen, gaan ze voor een korte tijd in een comateuze toestand en na het ontwaken springen ze terug recht en is de slang hun lunch/avondeten! Ze hadden zelfs een albino honeybadger. Het leek eigenlijk meer op een kleine ijsbeer.
Opmerkelijk om te weten is dat de welpjes van een cheetah eigenlijk dezelfde vacht hebben als een gewone honeybadger. Dit is eigenlijk een bescherming, want wanneer een leeuw of dergelijke jager dit ziet, loopt hij gewoon weg. 
We kwamen langs een groot aantal gieren, allemaal opgevangen omdat ze gekwetst waren, ziek of vergiftigd, en nog twee katsoorten. De Caracal en de African Wild Cat (lijkt nogal veel op een gewone huiskat).

Daarna was het de buurt aan de African Wild Dog. Pracht van dieren en een even prachtig geluid als het gaat om het verkrijgen van voedsel of bij het jagen!

Tot slot was het nog de beurt aan de cheetah's.

En zo heb ik Pasen in Zuid-Afrika doorgebracht! Geen paaseitjes, maar weer een prachtige ervaring rijker. Op Picasa staan er uiteraard meer foto's, dus enjoy!

Nog een weekend te gaan hier en dan terug naar huis, the countdown can begin.

En nog een Vrolijk Pasen aan iedereen!

Lion Park

Goede Vrijdag is in Zuid-Afrika een officiele feestdag. Dus werd er besloten om niet buiten de stad te gaan, aangezien iedereen deze dagen op "vakantie" gaat. En maar goed ook als ik de radio zo hoor, 15km file per tolhek... Ik wil daar echt niet staan aan te schuiven!

De vraag was dan uiteraard wat we wel gingen doen... Ik had al een aantal keer laten vallen dat ik (uiteraard) op zijn minst een paar leeuwen wil zien als ik hier ben! En er is toch geen betere knuffelbeer dan een leeuw(enwelp), zeg nu zelf...
Ik had mijn opzoekwerk hiervoor al gedaan vooraleer ik naar Zuid-Afrika kwam, dus ik kwam met het voorstel om naar het Lion Park te gaan. Aangezien Theo Rabie niet wou gaan met mij, omdat hij vindt dat dit geen echt game reserve is, wou Tanya, samen met Luke, met alle plezier meegaan!

En zo vertrokken we dan deze morgen. De vijfjarige Luke al even opgetogen als ikzelf (Of moet ik dit nu andersom zeggen?). We gingen eerst naar het gedeelte van de welpjes. Uiteraard! Onderweg kwamen we al wat meerkatjes tegen en een paar Hyena's (Veilig aan de andere kant van de draad, ze leken best wel honger te hebben...). En Hyena's blijken echt wel een lach op hun "gezicht" te hebben. Ik moest de hele dag spontaan aan de Lion King denken, waar is de tijd...

Maar dit alles moest toch wachten tot na de welpjes... Dus gingen we in de kleine wachtrij staan, vol ongeduld. En dan was het aan ons. De meeste waren nog vast aan het slapen, en ze waren niet allemaal ZO klein als het schatje hier onder...

Maar hoe kun je nu nee zeggen tegen zo een pluizig diertje, onafhankelijk hoe groot ze zijn! Alleen jammer dat de tijd met hun beperkt is, ik zou er een hele dag mee kunnen doorbrengen!

Daarna gingen we op onze eigen "game drive". We kregen de Jeep van meneer Rabie, dus dat ging al gemakkelijker dan met een gewone auto, plus het zicht was beter! Het park is zo opgesteld dat de herbivoren en de carnivoren van elkaar gescheiden worden. Ieder heeft zijn eigen park om het zo te zeggen en alle herbivoren hebben een groot gedeelte voor hunzelf. We hadden zelf het geluk om enkele buffels te zien! Daarmee staat mijn lijstje van de Big 5 voorlopig op 4 (veel olifanten, de leeuwtjes, de cheetahs die nog volgden vandaag en de buffels). Enkel de neushoorn ontbreekt...

Naast de gebruikelijke zebra's en alle soorten van bokken, kwamen we dan bij het andere gedeelte. Niet meer de kleintjes, maar de grote leeuwen! Niet enkel de gewone leeuwen zoals wij ze kennen vond je hier, maar ook de bedreigde witte leeuwen. In een woord prachtig om te zien en weer eens met te weinig woorden te omschrijven.

We sloten ons bezoek af met een rit langs de cheetah's. Omdat het al in de namiddag was lagen alle dieren natuurlijk te rusten. Maar ik kan zeggen dat mijn weekend toch goed is ingezet. Een mooie ervaring rijker en alleen maar meer liefde voor deze dieren. Hopelijk geven de foto's het even goede gevoel dat ik vandaag had mooi weer!