Afgelopen week moesten we naar de Labour Court in Johannesburg in verband met wat administratie. Het gaf mij de kans om kennis te maken met de werking van dit alles, en ik moet zeggen: Uitermate interessant om te zien! En uiteraard zag ik hierdoor toch ook een heel klein stukje van de stad Johannesburg.
Aangezien ik mijn fototoestel altijd en overal bij me heb, maak ik dan ook gretig gebruik van de gelegenheden die zich voordoen om enkele foto's te nemen.
 |
| Op de terugweg, met Pretoria op de achtergrond. |
En dan was de vraag natuurlijk wat ik in mijn laatste weekend in Zuid-Afrika zou doen... Ik was erin geslaagd om met Pieter terug een afspraak te maken om te gaan zweefvliegen in Brits. Voor mij dus eigenlijk de ideale afsluiter van mijn verblijf hier.
Het was afwachten wat het weer ons zou brengen, maar met goede moed ging ik vrijdag slapen (het was niet bepaald goed weer) en dit loonde! Ik stond op met volle zon en voor het eerst deze week voelde het terug wat warm aan. Ja, zelfs bij 20 graden is het hier koud... En zoals ze hier zeggen is dit echt wel het begin van de winter...
Pieter kwam mij rond 9u30 ophalen en tegen 13u00 - 13u30 was alles klaar voor vertrek met twee ka7's en een Blanik. Robert en Maurice vertrokken met de eerste ka7 voor wat later een goede twee uur durende vlucht bleek.
Daarna vertrokken Pieter en ik voor een drie kwartier durende vlucht. Ik was namelijk niet de enige die zou vliegen dus...
Maar weer heb ik van iedere minuut van de vlucht genoten. De omgeving van het vliegveld verkennend, maar vooral de interessante weersomstandigheden hier in Zuid-Afrika.
Ondanks het begin van de winter hier, moet ik toch zeggen dat ik desondanks voor de eerste keer gedurende heel mijn verblijf mooi verbrand was!
Maar ik kon mijn laatste weekend op geen betere manier doorbrengen dan met een mooie vlucht!
Ik heb twee prachtige dagen op dit vliegveld kunnen doorbrengen en heel wat toffe mensen leren kennen die ik zeker niet zal vergeten.
Vandaag gingen we lunchen in de Spur, een gebruikelijk steakhouse hier. Na een goede lunch gingen we nog eventjes naar de Union Buildings. Ik kon namelijk niet naar huis vertrekken zonder hier foto's van te hebben vond ik en gelukkig beaamde meneer Rabie dit.
Mijn laatste weekend hier zit er bijna op, dus mijn blog zal ook stilletjesaan tot een einde komen.
Mijn stage zal nog duren tot de dag dat ik vertrek, en het ziet er toch een redelijk gevulde agenda uit. Tijd om mij te vervelen zal ik niet hebben denk ik, maar des te beter!
Elf weken of 77 dagen lijken enorm lang als je eraan begint. Vandaag is het alsof ze zijn voorbij gevlogen; een interpretatie van het thuisfront natuurlijk. Als je in een totaal vreemde omgeving terecht komt en je bewegingsmogelijkheden worden beperkt door een overheersent gevoel van onveiligheid, kan een dag wel een week lijken.
BeantwoordenVerwijderenDesondanks heb je steeds een positieve kijk behouden en je opdracht af gerond.
We vonden het uiteraard fijn dat je je belevenissen via deze blog met ons - en alle anderen - hebt willen delen.
We zijn fier op je!
Van je weet wel....
MBP