A Bush Field Experience

Zo zou mijn weekend er uit zien.

Theo Rabie wou mij op zijn minst een heuse bush field experience bezorgen terwijl ik nog in Zuid-Afrika zou zijn. Dus zo kwam het dat de afgelopen twee weken hopeloos gezocht werd naar een mogelijke plek om dit te kunnen beleven. Het was heel moeilijk om iets te vinden dat nog beschikbaar was. Tijdens het weekend vertrekt iedereen hier uit de stad namelijk, om weg te zijn uit de drukte. Dan krijg je natuurlijk het fenomeen dat iedereen overal iets begint te boeken en alles volzet is, tot grote frustratie van Theo Rabie. Daarnaast mocht het ook niet te ver zijn, dus spijtig genoeg zat het Kruger Park er niet in, maar dat begreep ik wel. Het kon ook niet tijdens het Paasweekend (zowel Goede Vrijdag als Paasmaandag zijn hier ook feestdagen) omdat tijdens deze dagen praktisch heel Zuid-Afrika zijn vakantie houdt. Het aantal (dodelijke) slachtoffers op de wegen ligt dan ook aanzienlijk hoger gedurende die dagen en het is dan ook te begrijpen dat meneer Rabie dan ook niet op pad wilt gaan.

En dan op woensdagavond kwam hij opeens met nog een ander National Park, Mapungubwe, gelegen tegen de grens met Botswana en Zimbabwe. Met een sceptisch gevoel begon ik dan maar te zoeken naar mogelijke accommodatie in het park. Want waar zou je op woensdagavond nog iets vinden voor het komende weekend als je de afgelopen twee weken alleen maar hebt gehoord dat alles voor een lange termijn is volgeboekt. Ik begon de zoektocht dan ook met de gedachte dat ook dit niet zou lukken. Maar we hadden geluk zo bleek! Nog één van de kampen in Mapungubwe was beschikbaar voor het komende weekend, dus boeken was de boodschap.

Het Vhembe Wilderness/Trails Camp werd het.

We zouden op vrijdag vertrekken en zondag terugkomen. Aangezien ik de gebruikelijke drie weken van vakantie (Krokus- en Paasvakantie) niet kan opnemen omdat ik niet op mijn eentje weg kan/mag, neem ik dan ook van de gelegenheid gebruik om er af en toe eens een dag tussenuit te gaan!

Dag 1

Zo liep mijn wekker dan ook om 4u00 af op vrijdagochtend. Het zou namelijk een rit zijn van minimum vijf uur om daar te geraken. Ik had het dan ook moeilijk om mij niet af te vragen hoe lang een rit naar het Krugerpark zou zijn vanuit Pretoria, maar ik was toch blij dat ik het weekend eens buiten kon doorbrengen en in een andere omgeving. Ik kreeg te verstaan dat ik de beschaving zou verlaten naarmate de rit zou vorderen, (zo ook was er geen elektriciteit te vinden in het Vhembe Wilderness Camp en zorgde de zonne-energie voor warm water) en dat ik in een heel andere “wereld” terecht zou komen. Ik was benieuwd!

Via de ondertussen al gekende weg naar Polokwane reden we door naar All Days, op ongeveer 70km van Mapungubwe. Het zou ook de laatste plaats zijn waar je nog iets van inkopen kon doen en de auto kon voltanken. Het dichtstbijzijnde stadje, naast All Days, waar je nog iets kon kopen of kon tanken lag namelijk ongeveer 90km verder. Hoe verder de rit vorderde, hoe meer het landschap veranderde. Nog nooit zoveel verschil in natuur op zo'n "korte" afstand gezien!

Na de nodige afwisseling van chauffeur (want ook dat behoort tot mijn taken hier) kwamen we tegen 12u30 - 13u00 aan in All Days en konden we de Jeep voltanken voor de rest van het weekend.

All Days bestaat volgens mij uit drie straten, met een paar “huisjes”, een klein hotelletje, een restaurantje, een kleine bistro/ souvenirwinkel en 2 tankstations. Het is ook één van de laatste mogelijke stopplaatsen richting de grens.

Van daaruit reden we dan door naar Mapungubwe, op naar die bush field experience! Weg uit  de beschaving... We checkten in en gingen op zoek naar ons kamp. Naast de gebruikelijke impala's en apen kreeg ik dan toch ook de bekende Baobab te zien hier in Zuid-Afrika! Het park had er meer dan genoeg, maar het was prachtig om die bomen van honderden jaren oud te zien.

Onder de Baobab

En olifanten bleken een must te zijn in het park, onderweg kwamen we er een aantal tegen en ik kan nu ook al zeggen dat ik iedere dag minstens 1 a 2 olifanten heb gezien! Ons kamp zag er op zich niet slecht uit. Vier hutjes voor telkens 2 personen en zoals gezegd geen elektriciteit, dus ook geen internet en absoluut geen gsm. De rest van het weekend zou met kaarsen zijn eens het donker werd, een ervaring op zich, vooral als je weet dat de dieren ook rond en in je kamp vrij rond lopen! Maar enkel in het dal onder ons vonden we een aantal dieren terug.

Om 16u00 ging ik op Heritage Tour. Mapungabwe is immers ook werelderfgoedgebied. Zo kon ik ook eens op mijn eerste (mini) safari!

We gingen naar Mapungubwe hill, een kleine berg waar archeologen vondsten hebben gedaan van een koninkrijk daterende van 900 - 1200. Sommige beweren zelfs dat het de 'Queen van Shiba' is die daar begraven lag. In een graf werd zelfs een kleine gouden neushoorn gevonden werd.

Spijtig genoeg geen neushoorns gezien tijdens het weekend, maar wel prachtig uitzicht van op deze berg en de omgeving er rond.

Dankzij de vriendelijke Oostenrijker die mee was op deze tour, kon ik mee op de Night Drive. Ook een ervaring op zich moet ik zeggen. Ik zag voor het eerst een paar giraffen van dichtbij. En de apen tegen de bergwanden zien slapen was een nog nooit geziene ervaring. Maar geef ik toe dat de Cobra en schorpioenen niet echt tot mijn favoriete dieren behoren... Spijtig genoeg geen dieren op jacht zoals leeuwen of luipaarden, maar toch weer een ervaring rijker! Daarna was het tijd om de kaarsen aan te steken en te gaan slapen.

Dag 2

Om 5u00 opstaan, dat was de bedoeling, zodat we vroeg in de ochtend op pad konden. Veel dieren jagen namelijk 's nachts en durven dat vroeg in de ochtend nog altijd te doen, of dan rusten ze uit. Spijtig genoeg viel de trip tegen... Niet veel te zien die ochtend jammer genoeg, dus maar brunchen rond een uur of tien in de buurt van het confluence point. We gingen dan ook even van het uitzicht genieten, want hier zagen we de Limpopo en de Shashe samen komen. Deze twee rivieren vormen ook de natuurlijke grenzen met Botswana en Zimbabwe. Een prachtig zicht om deze drie landen te zien samen komen. Is wel iets anders dan het drielandenpunt in Belgie. Jammer genoeg mochten we de rivier niet over, ondanks het park ook daar nog loopt. Dit omdat zowel Botswana als Zimbabwe hun papieren nog niet in orde waren. Spijtig eigenlijk, want in zo'n gevallen is geen paspoort nodig om de grens over te steken. Maar uiteraard zal je het park niet uitkunnen in het andere land.
Ik weet dat de rivier een grote zandstrook lijkt, zo leek het ook wel voor mij, maar blijkbaar zit het water onder dit zand. Maar wanneer het regenseizoen begint is dit een HEEL ander zicht!

Aan het Confluence Point, het drielandenpunt in Zuid-Afrika

Daarna was het tijd voor wat "middagrust". Maar rond 16u00 gingen we terug op pad. En dit keer met meer resultaat! We probeerden het via een 4x4 route in de namiddag, maar we dachten dat dit ons niet zoveel zou opleveren. Alles leek dood, geen gras, de planten grijs, geen beweging. Maar we konden niet terug, dus reden we de route maar rond. En dan opeens zien we toch een cheetah van ons weglopen. Hadden we totaal niet verwacht! En dat bleek niet het enige te zijn. Een paar gnoes, koedoes, elanden en warterbokken vervolledigden het lijstje van het weekend. Spijtig genoeg bleken de dieren niet gewoon te zijn aan de auto's en had ik geen tijd voor foto's, maar het was toch de moeite geweest.

Het was bijna sunset, dus gingen we terug naar het kamp. En weer was er een kudde olifanten die ons pad kruisten, dit keer met drie kleine olifantjes! Waaronder nog een baby-olifant.

Sunset met de olifantjes op de weg

Dag 3

De laatste dag van het weekend. Tijd om terug te vertrekken. Het weekend zonder elektriciteit en alles zat erop en ik moet toch zeggen dat het een ervaring op zich was. Ook leerrijk, want dan besef je pas hoe gewoon je aan alles bent thuis. En hetgene wat ik het meeste heb gemist was LICHT! Met zo een klein kaarsje voor licht moeten rondlopen is toch maar weinig.

We vertrokken met de gedachte om hopelijk nog wat te zien onderweg. En daar was dan opeens wat we hoopten om te zien: 

Een luipaard kruiste ons pad! En hij had niet veel interesse voor ons, want hij lag langs het pad. Hij was op jacht! Iets verder stonden wat impala's maar die waren al aan het weglopen. De auto kon het luipaard niks schelen, hij ging verder met zijn jacht. Toch een pracht van een afsluiter van het weekend!

We stopten terug in All Days voor onze lunch en gingen dan terug op pad richting Pretoria.